Daar zijn we weer

Daar zijn we weer!
Even een berichtje vooraf; mochten jullie zo denken ‘wat is die schrijfstijl opeens veranderd?’
Dat kan kloppen want de vader van het gezin neemt nu ook even zijn verantwoordelijkheid om de mensen op de hoogte te stellen van ons wel en wee.
Omdat de dag van vandaag niet veel verschilt met die van gisteren, heeft hij speciaal voor het verslag van vandaag gekozen.
Dus, tot morgen….!


Wat is 'ie grappig he....?!


Vanochtend begon de dag met ons drietjes en een ontbijt.
Hierna zijn we doorgegaan naar het hotel om daar weer even gebruik van het internet te maken zodat we jullie onze belevenissen kunnen laten lezen.
Hier hadden we een half uurtje tijd voor en toen was het tijd om onze grote vriend weer te gaan halen.
Ook nu waren de psycholoog en de tolk ook weer van de partij.
Dit keer kon je zien aan Sebastian dat hij al wat meer gewend was aan de auto en het stoeltje omdat hij nu niet zo verschrikt keek en reageerde als gisteren.
Vervolgens zijn we weer naar ons appartement gereden en hebben we daar een kop koffie gedronken en weer even aan elkaar gesnuffeld.
Dit alles duurde slechts een half uurtje daar het prachtig weer was zodat we de wandelwagen tevoorschijn toverden en lekker zijn gaan wandelen.
Toen we dat voorstelde zei mevrouw de psycholoog direct dat zij dan weg ging (en dus ook de tolk) en zij om 15.30 uur weer terug zouden komen.
Wij zeiden tegen haar dat wij daar geen enkel bezwaar tegen hadden;-) zodat we heerlijk als nieuw gevormd gezinnetje buiten in de Slowaakse zon hebben gelopen.
Sebastian vond het ook erg gezellig want die viel al na 300 meter in slaap en werd 1,5 uur later wakker toen we weer bij het appartement waren.
We hebben heerlijk met elkaar gegeten en toen was het tijd om Sebastian naar bed te doen.
Dit keer zei Berto, laat mij maar ff en dat heeft Berto geweten ook.
Meneer had er namelijk geen zin in dus duurde het heel erg lang voordat hij sliep. Uiteraard was dit ook de fase dat onze vriend zijn kersverse vader aan het uitproberen was.
Nadat hij wakker was had hij een prima humeur ondanks z`n korte slaapje en hebben we heerlijk gespeeld en een fruithap genomen.
Hierna hebben we hem al lopend teruggebracht naar zijn professionele moeder, waarbij het duidelijk werd dat het opnieuw afscheid nemen hem zwaar viel. Hij keek heel erg sip en verdrietig. Voor ons natuurlijk een fijn teken maar niet leuk om mee te maken.
Gelukkig hoeft dat vanaf morgen ook niet meer want………………vanaf dan blijft hij voor altijd bij ons!