Stoeiend de dagen beginnen...

Deze dag (maandag 23 april) zijn we begonnen met eerst gezellig met elkaar een tijdje op ons bed te stoeien en Merte en Sebastian steeds omver te duwen. Nou, nou, wat kun je op deze simpele manier kinderen toch blij maken;- Het enige wat wij hoefden te doen is heerlijk blijven liggen en af en toe je arm uitstrekken om een duw te geven, haha. En natuurlijk af en toe met een noodvaart overeind springen voordat ons manneke van het bed viel…
Om 10.00 uur kwam de coördinator van het adoptieproces van de regio Kosice (daar valt Michalovce onder). Natuurlijk samen met de tolk, want anders werd het wel heel lastig communiceren.
Deze mevrouw schrijft het uiteindelijke rapport voor de rechtszitting. De juridisch vertegenwoordigster van Sebastian zou vanmorgen ook nog komen, maar door omstandigheden kwam haar bezoek vandaag te vervallen. Hierdoor kregen wij wat meer lucht in onze strakke en volle planning die wij hier dagelijks hebben (dus niet; just a joke:)).
Na het gesprek, zijn we begonnen met ons dagelijkse lijstje ‘things-to-do’ weer af te werken: boodschappen doen bij Tesco (voor de afwisseling beginnen we natuurlijk wel elke keer met een ander gangpad!), lunchen, Sebastian middagdutje en Merte ondertussen met de pop aan het spelen en een dvd’tje kijken. En de klapper van de dag werd…….(roffel roffel): samen weer in het centrum een ijsje eten! Hier hebben ze niet zoveel lekkere keus als bij Kasper Paul, maar ook hier hebben we alle vier ons favoriete bolletje al gevonden. Inderdaad; alle vier. Want het zal jullie niet vreemd in de oren klinken dat ook Sebastian vrolijk met ons mee-eet!
En toen waren we op ons ‘things-to-do-lijstje’ inmiddels aangekomen bij het actiepunt koken. Ja, het lijkt misschien wel alsof we veel uit eten gaan, maar Aafke kookt nog bijna elke dag gewoon heerlijk Hollandse kost: aardappels, groente en vlees. Normaal houden we ook erg van ovenschotels en lasagne, maar toen we voor de eerste (en vervolgens laatste) keer de oven aandeden, vlogen alle stoppen er uit….
In de tussentijd zijn Merte en Sebastian weer samen in bad geweest. Sebastian houdt er absoluut niet van dat hij water in zijn gezicht krijgt en al helemaal niet over zijn hoofd. Een keer met hem gaan zwemmen wordt dus feest!!
Na het eten en nog even spelen, hebben zowel Sebastian en Merte hun bed weer gevonden en zijn ze heerlijk gaan slapen. Wij hebben vervolgens ons boek weer gepakt en hebben wederom heel huiselijk de avond doorgebracht met een kopje thee en koffie;-) Nou ja, huiselijk? Een avond samen thuis (lees in Aalten) op de bank een boek lezen, doen we thuis eigenlijk nooit…… Ach ja, ook wel eens leuk om mee te maken, haha.

En toen werd het dinsdag 24 april. Sebastian heeft net als gisteren weer lekker doorgeslapen (yes, hij zit weer in zijn ritme, haha). Merte is elke dag als eerste wakker en het eerste wat ze dan wil doen is kijken en luisteren of Sebastian inmiddels ook wakker is. En als dat niet zo is, valt haar dat behoorlijk tegen…. Het liefst loopt ze dan wat luidruchtiger langs zijn kamer of kucht ze een keer extra. Maar omdat we haar maar al te goed kennen, waarschuwen we haar elke morgen opnieuw dat ze écht heel zachtjes moet doen en Sebastian niet wakker mag maken. Op de één of andere manier heeft ze toch elke morgen geluk, want slechts 1-5 minuten nadat Merte uit bed is, horen we Sebastian ook. Toeval of slimmigheid?! Ach, wat maakt het ook uit. Het feest met z’n vieren, beginnend op ons bed, kan weer beginnen! Zo gezegd, zo gedaan.
Voor vandaag hadden we besloten om naar de geboorteplaats van Sebastian te gaan en daar wat foto’s voor hem, voor later, te maken. Dit was zo’n 50 km rijden, waar we op de wegen hier zo’n uurtje over doen. Gelijk een mooie oefening voor Sebastian voor de terugreis… Nou, zowel de heen- als de terugreis ging prima hoor: heerlijk slapend!! Merte deed het laatste half uurtje solidair met hem mee. We vonden het fijn om de geboorteplaats te hebben bezocht. Zo wordt het verhaal voor Sebastian met bijbehorende foto’s steeds meer compleet. Maar niet alleen voor hem natuurlijk, ook voor ons als zijn papa en mama.

Toen we terugwaren was het hoog tijd om de magen te vullen. Maar het leek Berto beter om met een lege(re) maag te rennen, waardoor hij van ons van de gezamenlijke broodmaaltijd vrijaf kreeg;-)
Ja, ja, alles wijkt tegenwoordig voor de nieuwe hobby van Berto; rennen!! Nee hoor, gekheid. Wij als twee dames des huizes Van Deelen, zijn best trots op hem hoor en zwaaien hem dan ook elke keer (lees 1x/2 dagen) vriendelijk uit als hij er in zijn witte outfit vandoor sprint!

Net als gisteren was Sebastian ook vandaag erg goed gehumeurd. Echt genieten! De tolk die Sebastian vanaf het eerste moment bij ons heeft gevolgd (zij is overigens ook psycholoog en heeft veel ervaring met adoptiekinderen), gaf gisteren ook aan dat ze heel duidelijk aan Sebastian kon zien dat hij erg goed in zijn vel zit en ontspannen is. Ze zag een hele duidelijke stijgende lijn in de afgelopen week. Fijn om te horen natuurlijk….
Sebastian heeft de hele middag heerlijk gespeeld. Soms met Merte, soms met ons en ook alleen kan hij zich steeds beter vermaken. Z’n twinkel- en pretoogjes zorgen er vaak voor dat we tegen elkaar zeggen; “Moet je nou eens kijken hoe die kijkt…!” Er lijkt een kleine deugniet en charmeur in hem te schuilen, maar dat hebben jullie op de foto’s waarschijnlijk zelf ook al wel gezien.

Vandaag hebben we géén ijs gegeten (aaah, wat jammer…). Maar wel pizza! Ook dit weer voor in totaal slechts € 15,00 (4 pizza’s en 4 drankjes). We konden merken dat een zelfgemaakt prakkie er beter bij Sebastian in gaat dan zo’n minder gezonde pizza. De vele gesmolten kaas bleef wat in zijn mondje en keel hangen…. Maar dat kon hem de pret niet drukken hoor. Met z’n beentjes in de lucht (zie foto), wilde die best een heel aantal hapjes eten (omdat ze hier geen kinderstoel hadden, bleef hij voor dit keer maar de in wandelwagen zitten…). Merte genoot daarentegen met volle teugen van de pizza! En wij ook! Ach, en door thuis vervolgens nog een kom met yoghurt te geven was zijn buik ook weer goed gevuld!
Thuis hebben we nog een aantal potjes Rummikub met Merte gespeeld en vermaakte Sebastian zich ondertussen goed met andere speeltjes én schoot op schoot af, potje op en af, klimmen en klauteren en meer van dit soort bezigheden.
Vervolgens wassen, tanden poetsen, lezen, zingen en huplakee, de nacht weer in. En zo was de dag van de kids weer ten einde. Die van ons natuurlijk nog niet. Nee, eerst nog even een verslagje maken, foto’s verkleinen (anders duurt het opladen nóg langer dan het nu al doet;-)), jullie reacties lezen (!!) douchen etc.
En jawel; het is weer dinsdagavond >>>>>>> voetbalavond van Berto in het nabijgelegen hotel!
Voor jullie is het wellicht niet moeilijk te raden wie van ons de meeste uren ín het appartement zelf heeft doorgebracht en wie daar buiten;-)