Al zeker halverwege!

Dag 1 van de reis naar huis zit er op. En we kunnen niks anders zeggen dat het vandaag echt geweldig is gegaan! We hadden vanmorgen toen we om 9.30 uur uit Michalovce vertrokken niet voor mogelijk gehouden dat zowel Merte als ook Sebastian het de hele reis zo goed vol zouden houden. Inderdaad, zoals jullie lezen; ook Sebastian!! Misschien heeft hij de hele weg (van 9.30-18.30 uur) in totaal 10 minuten gehuild of gemopperd, maar dan houdt het zeker op. Zou het autorijden stiekem toch heel erg leuk vinden?! Het lijkt er wel op, want hij heeft vandaag in de auto echt pret gehad.
De reis begon om 10.00 uur al goed voor hem, namelijk met een heerlijke ochtendslaap tot 11.45 uur. Om 16.15 uur heeft hij ook nog even 45 minuten geslapen, maar de rest van de autorit heeft hij zoals gezegd vrolijk gekeuveld en zijn eigen geluidjes bewonderd, wat gespeeld en vooral Merte aanschouwd. Aafke kon via de spiegel in de zonneklep zien dat Sebastian gedurende de hele dag Merte goed in de gaten heeft gehouden met waar zij mee bezig was. Namelijk met een koptelefoon op cd’s luisteren en heerlijk meezingen, een dvd’tje kijken en wat ‘verhaaltjes’ e.d. schrijven. Met dit laatste vermaakt ze zich sinds een aantal weken erg goed! Erg grappig om te lezen wat ze allemaal schrijft en vooral ook de manier waarop; namelijk precies zoals je de woorden uitspreekt:)

Toen we circa 1,5 uur voor Passau reden, hebben we met Harald contact gehad die bereid was een hotel voor ons zou uit te zoeken en te boeken. (Harald, nogmaals top dat je dit wilde doen!)
Dit hadden we expres niet vooraf gedaan, omdat we niet wisten hoever we vandaag zouden komen. Harald heeft een mooi hotel voor ons in Deggendorf gevonden, circa 40 kilometer na Passau. Wie had gedacht dat we vandaag al voorbij Passau zouden komen? Nou, wij in ieder geval niet……
Nadat we eerst enkele spullen naar onze hotelkamer hebben gebracht, zijn we in het restaurant beneden gaan eten. Toen we om 20.15 uur weer op de hotelkamer waren, hebben we om de beurt heerlijk gedoucht. Nou ja, Sebastian vond het wat minder want zoals al eens gezegd vindt hij het verschrikkelijk als hij water over zijn hoofd krijgt. Maar toen dat weer voorbij was kwam zijn brede glimlach weer direct terug. Omdat beide kids de hele dag al zo stil hadden gezeten, leuk het ons goed dat ze eerst maar eens de tijd kregen wat door de kamer te hobbelen of wat anders te doen waar ze zin in hadden. Maar rond 21.15 uur vonden we het dan echt tijd worden om ze in bed te stoppen….
Sebastian slaapt inmiddels (21.50 uur), maar of Merte dat doet, daar hebben we zo onze twijfels over…. Nou ja, eigenlijk twijfelen we niet; ze slaapt nog niet maar doet alsof….. Tja, slapen in een hotelkamer waar je ouders nog gewoon wakker zijn en beiden achter hun pc’tje wat aan het typen zijn is natuurlijk ook veel interessanter dan slapen;-) Ach, misschien levert dit slaaptekort haar (en ons;-)) morgen een rustige (slaap-!)reis op….

Ja, zo rollen we automatisch in morgen…. Als het morgen net zo gaat als vandaag (of bijna net zo…), dan verwachten we echt morgen weer thuis te zijn. En er dus niet een extra rijdag aan vast te moeten knopen. We gaan er voor!