En nu begint het écht serieus te worden....

Ook deze dag, donderdag 12 april, zijn we begonnen met een heerlijk ontbijt. Merte mocht als toetje een stuk taart. Bij het kijken naar deze taart, liep het water al bijna uit haar mond. Maar na het nemen van de eerste hap, kwam niet alleen het water uit haar mond, maar ook de taart zelf…..! De bijbehorende foto’s spreken voor zich toch?! Maar om haar teleurstelling wat te compenseren, hebben we voor Merte een stukje cake van de tulband afgesneden, waar ze gelukkig weer vrolijk van ging kijken:)

En toen stond de taxi klaar om ons naar onze advocaat te brengen (nu kunnen wij ook zeggen dat we ooit eens een advocaat voor ons hebben laten pleiten..;-))
Het gesprek heeft ruim een uur geduurd en we hebben het gesprek en het contact met de advocaat als erg prettig ervaren. Merte heeft zich geduurde dat uur heel rustig moeten houden, wat haar (met wat snoepjes en speelgoed) goed is gelukt. We beseffen dat we tijdens deze adoptiereis best heel veel van onze kleine meid verwachten. We zijn erg blij dat het allemaal zo goed met haar gaat en ze continue erg haar best doet de ‘instructies’ die we vooraf geven ‘op te volgen’. Een dochter om trots op te zijn (vinden wij;-)) We laten haar dan ook steeds weten en blijken wat een geweldige en lieve dochter ze is!

En toen was het weer tijd de auto in te gaan om daar vervolgens van 11.30-18.30 uur in te zitten. Onderweg moesten we onze tolk ergens oppikken. Zij vertaalt alles in het Engels voor ons. We zijn ontzettend blij met haar. Het klikt erg goed dus haar en ons. Ze heeft ook absoluut oog voor Merte en houdt goed in de gaten wat qua procedure ook goed voor haar is (ze werkt o.a. met kinderen en is psycholoog). Erg fijn dus allemaal!

Toen we uiteindelijk, na wat omzwervingen, in het appartement in Michalovce aankwamen stond de vrouw des huizes ons al op te wachten met thee/koffie en hele grote koeken! We moesten perse met z’n allen wat drinken. Daarna moest er nog van alles voor/door haar geregeld en verteld worden, waarbij wij vanzelfsprekend één en al oor waren…;-) Uiteindelijk heeft Berto om 21.00 uur onze tolk naar haar hotel gebracht (dé gentleman…!), nog wat kleine boodschapjes gedaan en kon de deur echt op slot… Al met al was het vandaag een erg enerverend dagje (de details van deze dag hebben we achterwege gelaten…), maar zeker wel een dag waar we positief op terugkijken!

Hoe zal DE dag van morgen zijn????!!!!!