Nieuwe ervaringen...

Vandaag was een dag met verschillende nieuwe ervaringen.

Gelukkig was de nacht hetzelfde als de vorige twee nachten: Sebastian heeft weer heerlijk het klokje rond doorgeslapen! Echt super fijn. We begrijpen dat een aantal van jullie hierdoor in de veronderstelling zijn dat we heel uitgerust thuis zullen komen. Nou, het tegendeel is waarschijnlijk waar… Want naast het feit dat de tijd hier in Slowakije en alles wat bij de adoptie van Sebastian komt kijken best heel enerverend is, slapen wij (excl. Merte) niet opperbest en zijn we steeds erg vroeg wakker (lees rond 6.00 uur, jammer jammer;-). Dus puur even ter waarschuwing; houdt rekening met wallen onder onze ogen als we thuiskomen;-)

Net als de afgelopen dagen, startten we ook vandaag weer met Sebastian op het potje te zetten. Hiermee kwamen we in aanraking met de eerste nieuwe ervaring van vandaag. Want het maakte Sebastian niet uit of hij 5, 10 of nog meer minuten op het potje zat; hij weigerde er wat in te doen. “Tja, wat zullen we doen? Laten we hem nog langer zitten of halen we hem er af?” Gezien de tijd dat hij er al op zat, hebben we toch voor de laatste optie gekozen. Maar niet alleen in de ochtend van deze nacht, maar zo is het uiteindelijk de hele dag gegaan……Zou onze successtory dat Sebastian al op een potje plast en poept, vanaf vandaag misschien verleden tijd zijn? We shall see;-)
We weten in ieder geval dat hij het kan. Maar of hij er ook altijd zin in heeft….?!
De potjes-cursus die door enkele van jullie is aangevraagd, stellen we voorlopig dus nog even uit, hihi.

Na weer gezellig met elkaar te hebben ontbeten, zijn we met z’n viertjes naar het hotel gegaan om het verslag en de foto’s van woensdag op internet te zetten. Tijdens het opstarten van de laptop liep Sebastian wat rond in de hal waar wij zaten. Op enig moment kwam er een schoonmaakster van het hotel langslopen, en in een split of a second had zij Sebastian opgetild….. “Oh, wat een lief jongetje en hij huilt niet eens als ik hem optil! Andere kinderen doen dat meestal wel. Echt een schatje”(dit zei ze natuurlijk niet in het Nederlands, maar in het Slowaaks;-)) Berto stapte zo snel als hij kon op de aardige mevrouw af om haar te zeggen dat het niet goed was dat zij Sebastian optilde. “Ja maar ik deed maar net alsof hoor dat ik hem mee zou nemen” (dit vertaalde de receptioniste voor ons, die alles hoorde en zag). Voor de schoonmaakster vonden we het heel vervelend dat zij wellicht dacht dat wij haar het momentje met Sebastian niet gunde. Maar voor ons ging het natuurlijk om heel wat anders en zoveel belangrijker…. Want inderdaad leek het heel leuk dat Sebastian helemaal niet huilde terwijl een vreemde hem optilde, maar dit was eigenlijk helemaal niet goed. Althans, als je kijkt naar het hele hechtingsverhaal. We weten dat Sebastian de afgelopen tijd meerdere verzorgsters heeft gehad (voor een korte of langere tijd) en hij wellicht daardoor heel flexibel is in de omgang en band met mensen. Iets wat op zich niet erg is voor een kind waarvan je zeker weet dat die goed aan zijn ouders is gehecht, maar bij Sebastian ligt dit natuurlijk (nog) heel erg anders. We hebben deze situatie als best wel verwarrend en tegelijk ook als heel leerzaam ervaren. Verwarrend in die zin dat Sebastian dus blijkbaar heel makkelijk met iedereen mee zou gaan (begrijpelijk, maar wel jammer natuurlijk;-(). En anderzijds leerzaam omdat we dit nu heel duidelijk met beide ogen hebben gezien en hebben ervaren. Voor ons is hiermee overduidelijk geworden dat hetgeen we al vaker richting een heel aantal mensen hebben gecommuniceerd, we in de praktijk ook echt waren willen en zullen maken. Puur en alleen omdat we het beste met Sebastian voor hebben. We zullen er de eerste maanden erg alert op zijn dat Sebastian alleen bij ons op schoot zit, wij hem alleen verzorgen, alleen wij hem naar bed doen, alleen wij hem cadeautjes en snoepjes e.d. geven en nog meer van dit soort dingen. Zoals gezegd; allemaal bedoeld om de hechting tussen Sebastian en ons en Merte zo goed als mogelijk tot stand te brengen. We beseffen dat dit soms best heel lastig zal zijn, voor ons maar zeker nog meer voor iedereen die ook zo graag een nauwere band met Sebastian willen opbouwen. En daarbij komt ook nog eens dat Sebastian een hoog knuffel- en aaigehalte heeft…… Maar zelfs hem over de wang aaien, is de eerste periode niet echt goed om te doen. Hopelijk begrijpen jullie de motivatie van dit alles en mogen we als we weer thuis op jullie medewerking en begrip rekenen?!

Maar goed, weer even naar het internetverhaal in het hotel: deze lag eruit…;-( Pas tegen het einde van de dag zouden we een nieuwe mogelijkheid hebben om het weer te proberen.

Dan maar gelijk naar de Tesco. Zo gezegd, zo gedaan.
Toen we weer bij ons appartement aankwamen hebben Merte en Sebastian nog even gespeeld. Omdat Sebastian wat jengelig was en moe oogde, hebben we weer op tijd gegeten. Althans, voor ons is 12.00 uur lunchen best heel vroeg... Maar het brood ging er bij ons allen weer goed en snel in;-)
Na het eten zijn Merte en Aafke gelijk naar buiten gegaan zodat Merte eens heerlijk in de zon op de gladde wegen in het centrum (het appartement ligt precies in het centrum) kon skeeleren. Het was erg gezellig om er saampies even op uit te trekken. Aan alles kon je merken dat Merte deze quality-time ook erg waardeerde. Om 14.00 uur moesten we weer terug zijn, omdat de psycholoog dan zou komen (met de tolk).
En inderdaad, om 14.00 uur ging de bel en daar waren ze. Dit was het laatste gesprek met de psycholoog. Ze was tevreden met hoe het ging.
Nadat de psycholoog weg was, kwam de professioneel moeder met haar twee dochters bij ons op bezoek. Ze vond het fijn om nog wat meer informatie over Sebastian te geven, wat wij erg op prijs stelden. Het was een prettig en waardevol gesprek. We konden aan alles horen en merken dat de professioneel moeder helemaal gek van Sebastian was en erg trots op hem was. Erg leuk om te horen!

Om 17.30 uur was het appartement weer alleen gevuld met ons viertjes. Tijd om te koken en snel te eten, ons mannetje al een beetje kennende. En ja hoor, het eten ging er weer geweldig bij Sebastian in. En niet alleen bij hem, maar Merte was ook zichtbaar aan het smullen. Blijkbaar een ‘hongerig’ dagje;-)
En ja hoor, na het eten snel weer op het potje (ja, ja, zoals velen uit eigen ervaring weten kun je best ‘druk’ met zo’n potje zijn, haha). Zou hij nu dan toch één keertje vandaag wat op het potje achterlaten?? En jawel hoor, een hoopie;-)
Om 19.30 uur was het dan echt tijd voor Sebastian om naar bed te gaan. Vooraf heeft Aafke nog even zijn temperatuur opgenomen, omdat we er toch aan twijfelden of Sebastian zich wel lekker voelde. Hij voelde wat warm aan en zoals al gezegd, was hij de hele dag wat ‘humeurig’ en minder tevreden. Maar geen verhoging of koorts. Dus óf hij had zijn dag gewoon niet helemaal, óf we hebben vandaag kennis mogen maken met een ander deel van zijn persoonlijkheid, óf hij is wat uit zijn hum door alle verandering van de afgelopen week. Hoe dan ook, hij is en blijft ons schatje!!

Toen Berto hem vanavond in bed had gelegd, heeft hij geen kick gegeven. Na het slaapgebedje sloot hij meteen zijn oogjes. Welterusten Sebastian! En natuurlijk; Welterusten Merte! (maar zij mocht als grote zus natuurlijk ook vanavond weer later naar bed dan haar kleine broertje;-)