Onze laatste verslag VANUIT Slowakije....

Vandaag het laatste verslag uit Slowakije!!

Maar eerst weer even terugblikken op de afgelopen twee dagen (25 en 26 april jl.) Ach weet je wat; lees de verslagen van de afgelopen dagen gewoon nog eens door en dan weet je hoe we afgelopen woensdag en donderdag (zo ongeveer) zijn doorgekomen, haha. Okay, er zullen best wat nuanceverschillen tussen zitten, maar verder geen noemenswaardige dingen….

En daardoor komen we automatisch al heel snel aan bij vandaag, 27 april 2012!
Vandaag was een bijzondere dag. Wat het heel bijzonder heeft gemaakt is dat we vandaag te horen hebben gekregen dat de rechter akkoord is dat wij Sebastians ouders worden (zijn!). Deze conclusie heeft de rechter vanmorgen direct na de rechtszitting getrokken. Haar conclusie is gebaseerd op alle verslagen die zij de afgelopen tijd heeft ontvangen; over ons toen we nog met z’n drietjes waren én natuurlijk over ons nieuwe gezin mét Sebastian! Daarbij heeft ze vanzelfsprekend ook onze beantwoording op de vragen tijdens de zitting meegenomen. Het zou toch wat zijn als haar vonnis anders had geluid.…;-) Nou, dan waren we zeker langer in Slowakije gebleven om in hoger beroep te gaan, haha. Maar zoals gezegd, dit is helemaal niet nodig en vanaf nu mag Sebastian volgens het recht ook écht papa en mama tegen ons zeggen!

Dit is dus de uitkomst van vandaag. Maar misschien dat jullie ook geïnteresseerd zijn in hoe de dag exact verlopen is? Zo niet, stop dan hier gewoon met lezen. Zo ja, lees dan verder;-)

Om 10.00 uur waren wij, beiden strak in pak/jurkje, in het hotel waar wij onze advocaat en een tolk (die alles in het Nederlands zou vertalen) zouden ontmoeten. Daar zouden we van de advocaat de nodige instructies ontvangen. Na even op beide personen te hebben moeten wachten (maar wees gerust; wij zitten nooit zonder gespreksstof dus zijn het wachten goed doorgekomen.…), hebben we de rechtszitting voorbereid. En toen was het tijd om naar het gerechtsgebouw te lopen, 200 meter verderop. Om 11.00 uur werden we daar verwacht. Om 11.20 uur mochten we naar binnen. De ruimte waar het vonnis geveld zou worden was kleiner dan verwacht, maar dat deed niks af aan de formele sfeer van de zitting. Formeel wil hier overigens níet zeggen dat het onplezierig en kil was. Zeker niet, de vrouwelijke rechter was zeer vriendelijk. Onze advocaat vertegenwoordigde onze belangen en Sebastian werd door een juridisch sociaal medewerkster vertegenwoordigd. Na een heel aantal formele handelingen was het de eer aan Aafke om de meeste vragen te beantwoorden. Daarna was Berto aan de beurt. Na 1 uur zat het er op en liet de rechter direct weten dat zij een positieve uitspraak zou doen en dit het komende half uur vast zou leggen. Yes!! Want naast het feit dat we blij waren met het positieve vonnis (waarover we eerlijk gezegd niet echte twijfels hadden, gezien alle positieve verslagen die al bij ons bekend waren), was de mooie bijkomstigheid dat door haar snelheid van handelen wij morgen al naar huis kunnen!
We hebben het hier in Slowakije echt niet slecht hoor, zeker niet. Maar thuis hebben we het gewoon nóg beter;-)

Na het vonnis op papier te hebben ontvangen, zijn we met onze advocaat en de tolk naar het kindertehuis gereden. Daar moesten we nog enkele papieren en o.a. het paspoort van Sebastian ophalen. Na nog wat belangrijke informatie van de advocaat te hebben ontvangen over de pre-adoptiefase (zo heet het eerste jaar dat Sebastian bij ons is), hebben we ze een hand geschud. “Tot volgend jaar”, zo zeiden we tegen elkaar. Want dan zullen wij opnieuw naar Slowakije moeten voor de laatste, definitieve rechtszitting. Het gaat te ver om uit te leggen hoe dit precies zit. Het belangrijkste is dat wij het in ieder geval begrijpen;-)

Merte en Sebastian zijn de hele tijd, vanaf vanmorgen vroeg tot na terugkomst kindertehuis, met onze Engelse tolk in ons appartement gebleven. Zij had heel vriendelijk aangeboden om te gaan babysitten zolang wij vandaag weg waren. We vonden het vooral van Merte knap dat zij dit helemaal geen probleem vond. Houd maar eens voor ogen dat ze dus gewoon met iemand samen was die ze niet super goed kende en waar ze beiden richting elkaar alleen met handen en voeten konden communiceren. Nou, het is helemaal super gegaan. Of kan dit ook niet anders, als je een ijsje, cadeautjes en veel aandacht van iemand krijgt?!

Nadat de eigenaresse van het appartement ’s middags het appartement is komen inspecteren (pfff, ze was tevreden met hoe we met haar eigendommen zijn omgegaan….!), hebben we afscheid van onze Engelse tolk genomen. Degene met wie we de afgelopen twee weken dus veel hebben opgetrokken.

En toen……… begonnen met INPAKKEN!!!!! Tussendoor heeft Aafke met de kids voor de allerlaatste keer hier in het centrum van Michalovce nog een ijsje gegeten. Wat wil je ook; het is hier gewoon om en nabij de 30 graden!!!!!! En we maken geen grapje! Dus voor het weer hoeven we hier niet weg:)
En toen weer terug naar het appartement om verder in te pakken, kids in bad te doen, koken en meer van dit soort dingen.
Op dit moment liggen Merte en Sebastian weer heerlijk als prinses en prins te slapen. Wat zou het fijn voor hun (en ons!!!) zijn als ze dat morgen de terugreis ook veel zullen doen;-)

Morgenavond hopen we ergens in Oostenrijk te overnachten. En als alles meezit en Sebastian het lange rijden goed volhoudt, hopen we zondag ergens rond de avond weer in Aalten te zijn. Stel nu dat we denken dat het voor Sebastian toch beter is om er drie dagen over te doen, dan zullen we dus maandag aankomen. Ach we zien wel. Laten we eerst nog maar een nachtje slapen en morgenochtend beginnen met de motor te starten….!!

Terugkijkend op alle dagen hier in Slowakijke (en het hele traject hieraan voorafgaand), samen met onze beide kids, kunnen we niks anders zeggen dan: alle eer en dank aan God voor wat Hij ons heeft gegeven!

N.B.: We weten niet of we morgen internet in het hotel hebben. Afhankelijk daarvan horen (lezen) jullie morgen wel/niet wat van ons.