Alweer een week thuis

We zijn alweer een week thuis, samen met Merte en Sebastian! Tijd om jullie te laten weten hoe het nu met ons gaat.

Het gaat goed!! De draad die we in Slowakije met Sebastian hebben opgepakt, hebben we in Aalten kunnen vasthouden. Waar we heel blij mee zijn, want het had ook zo kunnen zijn dat Sebastian opnieuw zijn draai had moeten vinden. Tenslotte leeft hij wéér in een nieuwe omgeving, ziet hij wéér andere mensen, slaapt hij wéér in een ander bedje. En ga zo maar door. Maar nogmaals, Sebastian doet het fantastisch. Wat niet wil zeggen dat hij hele dagen aan het lachen is hoor;-) Nee, ook zijn eigen karakter en eigen willetje heeft hij netjes uit Slowakije mee naar Nederland genomen. Dus hij maakt nog steeds heel goed en stellig duidelijk als hij iets niet wil of het ergens niet mee eens is….

Sebastian slaapt nog steeds de hele nacht door. Heerlijk! Merte heeft haar traditie die ze in Slowakije heeft ingezet, (helaas) ook voortgezet: ze is nog steeds vroeg wakker o.a. met de hoop dat Sebastian ook wakker is of wordt;-) En anders wil ze gewoon heerlijk spelen, want dat vindt ze nog altijd leuker dan slapen. Nou, wij denken daar anders over:)

Sebastian vermaakt zich overdag heel goed met rondlopen door de woonkamer, gang, schuur e.d. En dan vooral rondkijken en ontdekken wat allemaal leuk is om mee te spelen. Eigenlijk heeft hij nauwelijks echt speelgoed nodig. Waar hij erg blij mee is, is de nieuwe glijbaan die hij van opa en oma heeft gekregen. Die staat nu nog in huis, tot het buiten lekker weer wordt. Hij klimt er steeds een paar keer achter elkaar trots en op met een smile glijdt hij vervolgens naar beneden. Vervolgens zoekt hij weer naar ander vermaak.

Zo nu en dan zul je Sebastian ook met een bult op zijn voorhoofd zien. We hebben het idee dat zijn hoofd van beton is ofzo. Elke keer (en dat is best vaak) dat hij ergens tegenaan botst met zijn hoofd of gewoon uit onoplettendheid op zijn hoofd van drempeltjes valt, dan staat hij zonder traan op, wrijft een paar keer op de zere plek en ‘vraagt’ ons om er een kus op te geven. En hupla, op naar de volgende onderneming.

Deze week heeft Sebastian ook voor het eerst op de fietst gezeten. Althans, voor zover we weten heeft hij dat in Slowakije nog nooit gedaan. Toen hij in het fietsstoeltje zat, vond hij vooral het windscherm mooi waar je aan kunt ‘trekken en duwen’ en tegenaan kunt kloppen. Toen we daadwerkelijk onderweg waren, zag je hem genieten. Alleen de wind om zijn oren vond hij helemaal niks. De eerste 200 meter heeft hij alleen maar zijn handen tegen zijn oren gehouden. Toen vonden wij het tijd om toch maar zijn mutsje op te doen, zoals hij in Slowakije hele dagen gewend was om te dragen. De afbouw hiervan zetten we wel in als het weer wat warmer wordt…

Merte was net als ons ook blij om weer thuis te zijn. Ze heeft deze week de schade van het niet kunnen spelen met vriendinnetjes dubbel en dwars ingehaald. Elke dag heeft ze met iemand uit haar klas gespeeld of met haar buurmeisjes. Ook heeft ze nog heerlijk alleen met Berto gezwommen.
Gezien de grote successen van

Sebastian in bad (niet dus….) en het geluid die hij produceert als hij water over zijn hoofd krijgt, leek het ons beter dat Aafke maar gewoon met Sebastian thuis bleef. Zwemmen zal er voorlopig nog niet inzitten….
Sebastian vindt het erg leuk om op de foto te gaan. Zodra hij ziet dat (vooral) Aafke een foto van hem wil maken, trekt hij een maf gezicht, beweegt dan vaak ook nog zijn hoofd naar voren en achter en rent dan zo dicht als mogelijk naar de lens toe. Zo dichtbij, dat de lens eigenlijk alleen nog maar gevuld is met huidskleur. Je zult begrijpen dat de mooie foto’s die Aafke in haar hoofd had, dan meestal niet zo worden zoals gehoopt;-)

Op dit moment (zondag 6 mei) snottert, traant en hoest Sebastian behoorlijk. Met koorts. Tijdens het spelen en slapen ademt ook alsof hij een boom aan het omzagen is. Maar hij speelt en ‘kletst’ er niet minder om overdag (gisteravond sliep hij er wel wat onrustiger door). Het lijkt er op dat hij kou heeft gevat en misschien doordat hij nu in aanraking komt met andere bacteriën, virussen en wat er allemaal nog meer in Nederland in de lucht hangt. Het kou vatten is ook niet helemaal gek, als je weet hoe dik Sebastian altijd in Slowakije was ingepakt (en nu dus wat minder…).

Dinsdag a.s. gaat Berto weer aan het werk. Dan is zijn adoptieverlof afgelopen. Ondanks dat het continue met z’n vieren optrekken heel goed is bevallen, zien we er ook wel weer naar uit om weer een alledaags ritme op te pakken. Morgen gaat Merte weer naar school, na 4,5 week vrij geweest te zijn. Ze ziet er erg naar uit. Ook natuurlijk omdat ze dan haar klasgenootjes en juf over Sebastian kan vertellen en over nog zoveel meer geweldige dingen!